تولید ناخالص داخلی (GDP) چیست؟
تولید ناخالص داخلی (GDP) مجموع ارزش پولی یا بازاری همه کالاها و خدمات نهایی تولید شده در مرزهای یک کشور در یک دوره زمانی خاص است. به عنوان معیاری گسترده از کل تولید داخلی، به عنوان یک کارت امتیازی جامع از سلامت اقتصادی یک کشور خاص عمل می کند.
این مقاله از روی مقاله ای در وبسایت اقتصادی اینوستوپدیا Investopedia نوشته شده است، امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت علمی کافی را ببرید.
اگرچه تولید ناخالص داخلی معمولاً به صورت سالانه محاسبه می شود، گاهی اوقات به صورت فصلی نیز محاسبه می شود. به عنوان مثال، در ایالات متحده، دولت برآورد تولید ناخالص داخلی سالانه را برای هر سه ماهه مالی و همچنین برای سال تقویمی منتشر می کند. مجموعه داده‌های فردی موجود در این گزارش به صورت واقعی ارائه شده‌اند، بنابراین داده‌ها برای تغییرات قیمت تعدیل می‌شوند و بنابراین، خالص از تورم است.
اقلام کلیدی(فکت ها):
تولید ناخالص داخلی ارزش پولی همه کالاها و خدمات تمام شده ساخته شده در یک کشور در یک دوره خاص است.
تولید ناخالص داخلی یک تصویر اقتصادی از یک کشور ارائه می دهد که برای تخمین اندازه اقتصاد و نرخ رشد استفاده می شود.
تولید ناخالص داخلی را می توان به سه روش با استفاده از مخارج، تولید یا درآمد محاسبه کرد. می توان آن را برای تورم و جمعیت تنظیم کرد تا بینش عمیق تری ارائه کند.
تولید ناخالص داخلی واقعی اثرات تورم را در نظر می گیرد در حالی که تولید ناخالص داخلی اسمی اینطور نیست.
اگرچه محدودیت هایی دارد، اما GDP ابزاری کلیدی برای هدایت سیاست گذاران، سرمایه گذاران و کسب و کارها در تصمیم گیری استراتژیک است.
درک تولید ناخالص داخلی (GDP)
محاسبه تولید ناخالص داخلی یک کشور شامل تمام مصرف خصوصی و عمومی، هزینه‌های دولتی، سرمایه‌گذاری‌ها، اضافه‌شده به موجودی‌های خصوصی، هزینه‌های ساخت و ساز پرداخت‌شده و تراز تجاری خارجی میشود. (صادرات به ارزش افزوده و واردات کم می شود).
از میان تمام اجزایی که تولید ناخالص داخلی یک کشور را تشکیل می دهند، تراز تجاری خارجی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تولید ناخالص داخلی یک کشور زمانی افزایش می یابد که ارزش کل کالاها و خدماتی که تولیدکنندگان داخلی به کشورهای خارجی می فروشند از ارزش کل کالاها و خدمات خارجی که مصرف کنندگان داخلی خریداری می کنند، بیشتر شود. وقتی این وضعیت پیش می آید، می گویند کشوری مازاد تجاری دارد.
اگر وضعیت معکوس اتفاق بیفتد - اگر مقداری که مصرف کنندگان داخلی برای محصولات خارجی خرج می کنند از مجموع مجموع آنچه تولیدکنندگان داخلی می توانند به مصرف کنندگان خارجی بفروشند بیشتر باشد - کسری تجاری نامیده می شود. در این شرایط، تولید ناخالص داخلی یک کشور تمایل به کاهش دارد.
تولید ناخالص داخلی را می توان بر مبنای اسمی یا واقعی محاسبه کرد که دومی تورم را محاسبه می کند. به طور کلی، تولید ناخالص داخلی واقعی روش بهتری برای بیان عملکرد بلندمدت اقتصاد ملی است زیرا از دلار ثابت استفاده می کند.
فرض کنید یک کشور در سال 2012 تولید ناخالص داخلی اسمی 100 میلیارد دلار داشت. تا سال 2022، تولید ناخالص داخلی اسمی آن به 150 میلیارد دلار افزایش یافت. قیمت ها نیز در همین مدت 100 درصد افزایش یافت. در این مثال، اگر صرفاً به تولید ناخالص داخلی اسمی آن نگاه کنید، به نظر می رسد که اقتصاد کشور عملکرد خوبی دارد. با این حال، تولید ناخالص داخلی واقعی (بیان شده به دلار در سال 2012) تنها 75 میلیارد دلار خواهد بود، که نشان می دهد که کاهش کلی در عملکرد واقعی اقتصادی در این زمان اتفاق افتاده است.
انواع تولید ناخالص داخلی
تولید ناخالص داخلی را می توان به روش های مختلفی گزارش کرد که هر کدام اطلاعات کمی متفاوت ارائه می دهند.
تولید ناخالص داخلی اسمی
تولید ناخالص داخلی اسمی ارزیابی تولید اقتصادی در یک اقتصاد است که قیمت های جاری را در محاسبه آن لحاظ می کند. به عبارت دیگر، تورم یا سرعت افزایش قیمت ها را از بین نمی برد، که می تواند رقم رشد را افزایش دهد.
همه کالاها و خدماتی که در تولید ناخالص داخلی اسمی حساب می‌شوند، با قیمت‌هایی ارزیابی می‌شوند که آن کالاها و خدمات واقعاً در آن سال به آن‌ها فروخته شده‌اند. تولید ناخالص داخلی اسمی به ارز محلی یا دلار آمریکا با نرخ مبادله بازار ارز ارزیابی می شود تا تولید ناخالص داخلی کشورها در شرایط صرفاً مالی مقایسه شود.
تولید ناخالص داخلی اسمی هنگام مقایسه فصل های مختلف تولید در همان سال استفاده می شود. هنگام مقایسه تولید ناخالص داخلی دو یا چند سال، از تولید ناخالص داخلی واقعی استفاده می شود. این به این دلیل است که، در واقع، حذف تأثیر تورم به مقایسه سال های مختلف اجازه می دهد تا صرفاً بر حجم متمرکز شود.
تولید ناخالص داخلی واقعی
تولید ناخالص داخلی واقعی یک معیار تعدیل شده بر اساس تورم است که تعداد کالاها و خدمات تولید شده توسط یک اقتصاد را در یک سال معین منعکس می کند و قیمت ها سال به سال ثابت نگه داشته می شوند تا تأثیر تورم یا کاهش تورم را از روند تولید در طول زمان جدا کنند. از آنجایی که تولید ناخالص داخلی بر اساس ارزش پولی کالاها و خدمات است، در معرض تورم است.
افزایش قیمت ها باعث افزایش تولید ناخالص داخلی یک کشور می شود، اما این لزوماً منعکس کننده تغییر در کمیت یا کیفیت کالاها و خدمات تولید شده نیست. بنابراین، تنها با نگاه کردن به تولید ناخالص داخلی اسمی یک اقتصاد، تشخیص اینکه آیا این رقم به دلیل افزایش واقعی تولید افزایش یافته است یا صرفاً به دلیل افزایش قیمت ها، دشوار است.
این مقاله بروزرسانی میشود...
منبع: investopedia
نظرات
ارسال یک نظر